تنگی واژن چیست؟

تنگی واژن چیست؟

تنگی واژن چیست؟

Blog Article


تنگی واژن یکی از شایع ترین عوارض بعد از جراحی واژینوپلاستی با تعیین جنسیت است. تنگی واژن با باریک شدن و/یا کوتاه شدن یا بسته شدن کامل کانال واژن مشخص می شود. این از دست دادن دور و عمق می تواند مقاربت جنسی را دشوار و دردناک کند. در برخی موارد، تنگی واژن را می توان از طریق اتساع منظم مدیریت کرد، اما ترمیم جراحی اغلب ضروری است. بهترین روش در حال ظهور برای اصلاح تنگی واژن از طریق جراحی، یک رویکرد رباتیک با استفاده از فلپ صفاقی است





 

به طور معمول، تنگی واژن نتیجه عدم انطباق یا رژیم ناکافی اتساع پس از عمل است. اتساع واژن برای بهبودی واژینوپلاستی و نگهداری منظم نئوواژین ضروری است. اتساع چند روز پس از جراحی شروع می شود و اغلب مادام العمر مورد نیاز است.


در حالی که تنگی واژن معمولاً به دلیل فقدان اتساع ایجاد می شود، توجه به این نکته مهم است که برخی از بیماران با وجود اتساع مکرر دچار تنگی واژن می شوند. بیمارانی که سابقه بهبود سریع زخم یا تشکیل اسکار تهاجمی دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای تنگی بعد از واژینوپلاستی باشند. 1



به حداقل رساندن خطر تنگی واژن


واضح است که به نفع بیماران است که خطر تنگی واژن را به حداقل برسانند. هم جراحان و هم بیماران نقش مهمی در این امر ایفا می کنند و با ارتباط روشن شروع می شود. در مقایسه با واژینوپلاستی وارونگی آلت تناسلی، روش واژینوپلاستی کولون سیگموئید خطر کمتری برای تنگی واژن 2 دارد اما با معاوضه‌هایی همراه است که باید کانون بحث بین جراح و بیمار باشد. اگر روش وارونگی آلت تناسلی انتخاب شده باشد و فلپ اهداکننده به اندازه کافی بزرگ باشد که واژنی با عمق مورد نظر ایجاد کند، نیازی به پیوند نیست و خطر تنگی واژن کاهش می‌یابد. با این حال، اگر فلپ اهداکننده به اندازه کافی بزرگ نباشد و عمق واژن برای بیمار مهم باشد، پیوند لازم است. در این صورت، بیمار باید ریسک بالاتر تنگی واژن را بپذیرد و به برنامه اتساع توصیه شده توسط جراح متعهد شود.


اتساع به جلوگیری از انقباض پیوند پوست در داخل واژن کمک می کند. این شامل قرار دادن یک گشادکننده روغن کاری شده در واژن و نگه داشتن آن برای مدت زمان مشخصی است. اندازه دیلاتور و طول زمان اتساع بسته به پروتکل جراح و نیاز بیمار متفاوت است. جراح شما در مورد استفاده صحیح از گشادکننده ها و دفعات اتساع به شما توصیه می کند و مهم است که از توصیه های آنها پیروی کنید زیرا ممکن است مختص مورد شما باشد. در ابتدا، می توان انتظار داشت که اتساع بین 2 تا 2.5 ساعت در روز طول بکشد و زمان و فرکانس پس از رسیدن به 18 تا 24 ماه پس از عمل کاهش می یابد.


اتساع یک تعهد است و علیرغم بهترین نیت، پیگیری آن دشوار است.


دکتر گابریل دل کورال ، جراح جنسیتی که در واشنگتن دی سی و بالتیمور مریلند تمرین می‌کند، می‌گوید: «این کار فقط بعد از عمل واژینوپلاستی نیاز به کار دارد. نظم و انضباط زیادی می‌طلبد. و زمان زیادی طول می‌کشد تا بتوانید سه بار در روز در چند ماه اول بعد از عمل گشاد شوید. 3


برنامه کاری و فقدان حریم خصوصی از موانع رایج هستند. بیماران با BMI بالا ممکن است به دلیل اندازه شکم دسترسی به ناحیه واژن برای گشاد شدن مشکل داشته باشند. عوارض بعد از عمل مانند بافت گرانولاسیون یا فیستول رکتوواژینال نیز می تواند به عدم پایبندی به اتساع کمک کند.


درد یکی دیگر از دلایلی است که برخی از افراد اتساع کافی را انجام نمی دهند یا آن را به طور کامل قطع می کنند. اختلال عملکرد کف لگن اغلب یکی از دلایل اصلی این درد است و تعداد زیادی از بیمارانی که به دنبال واژینوپلاستی هستند، دارای شرایط کف لگن هستند. 4 فیزیوتراپی کف لگن یک درمان بسیار موثر قبل و بعد از عمل است که به رفع درد ناشی از این شرایط کمک می‌کند و به بیماران این امکان را می‌دهد تا رژیم اتساع خود را حفظ کنند و در نتیجه احتمال ابتلا به تنگی واژن را کاهش می‌دهد. به این ترتیب، فیزیوتراپیست های کف لگن نقش مهمی در بهبود نتایج واژینوپلاستی دارند و باید بخشی از تیم مراقبت از بیمار واژینوپلاستی باشند.


به هر دلیلی، اگر با مشکلاتی در مورد اتساع مواجه هستید، بسیار مهم است که این موضوع را با جراح خود در میان بگذارید تا با هم بتوانید برنامه ای برای بازگشت به مسیر اصلی و کاهش خطر ابتلا به تنگی واژن ارائه دهید.

Report this page